De boodschapjes

Wij, Tessa en Verona, willen graag nog even een verhaaltje kwijt. Eenmaal in ons appartement aangekomen dachten wij dat het wel slim was om boodschappen te gaan doen. Maarja, hoe kom je bij die grote supermarkt die we onderweg hadden gezien. Wij dachten dat we het wisten. We liepen naar het metrostation aan het eind van de hele lange weg. Eenmaal bij het metrostation aangekomen vroegen we aan de metromeneer of we door de poortjes mochten om naar de supermarkt te gaan. De meneer keek ons een beetje vreemd aan, maar we mochten door de poortjes. Toen dachten we 'nemen we de lift of de trap', toch maar de trap genomen. Ja, waar moesten we toen heen? Eigenlijk herkenden we ook niet veel meer en aangezien ons richtingsgevoel ons in de steek liet ging we met de lift naar beneden. We dachten dat we dan verder naar beneden konden dan met de trap. Helaas, niks te vinden. We wisten nog dat de supermarkt bij een Mac Donalds zat, dus wij maar vragen waar de Mac Donalds was, want dit was het enige woord wat we in het Engels wisten. We hebben veel mensen gevraagd naar de weg, maar niemand wist waar de stationshal was met de vele winkels en natuurlijk de Mac Donald. Toen kwamen we een slimme meneer tegen die ons wist te vertellen dat we op het verkeerde metrostation waren, maar dat er verderop wel een supermarkt was die nog open was. Wij snapten het niet, dus de meneer liep met ons mee. En jahoor, daar was de supermarkt. En wat bleek die wij zochten die was op het metrostation waar wij na de busreis beland waren. Haha, dit is echt een Tessa-Verona actie. Maar goed, we hebben de boodschappen gevonden, betaald met mooie kronen en zijn onze weg naar huis gaan zoeken. Na 1,5 uur zitten wij weer lekker op het bankje. 

Tot morgen en slaaplekker (hier natuurlijk nog niet :) ) !!